سیم جوش نقش مهمی در استحکام و دوام اتصالات MIG دارد. هرچند می‌توان فلزات و آلیاژهای مختلف را به‌هم جوش داد، کیفیت نهایی تا حد زیادی به نوع سیمی که انتخاب می‌کنید بستگی دارد. برای انتخاب بهتر، این چهار نکته را در نظر بگیرید:
- فلز پایه را مشخص کنید. در جوشکاری MIG سه گروه پرکاربرد عبارت‌اند از فولاد کربنی، فولاد زنگ‌نزن و آلومینیوم. نوع فلز پایه، هم ترکیب شیمیایی و هم ضخامت مناسب سیم را تعیین می‌کند.
- جنس سیم را با قطعه هماهنگ کنید. قاعده ساده این است: استیل برای استیل زنگ‌نزن، فولاد کربنی برای فولاد کربنی و… هنگام خرید به جنس درج‌شده روی قرقره/بسته توجه کنید.
- از سیم‌های آلیاژی نترسید. در بسیاری از سیم‌های MIG، عناصری مثل منگنز، سیلیکون یا تیتانیوم افزوده می‌شود تا استحکام و پایداری حوضچه افزایش یابد و تخلخل یا اکسیداسیون کمتر شود. استفاده از چنین سیم‌هایی کاملاً پذیرفتنی و گاهی ترجیحی است.
- به ضخامت دقت کنید. ضخامت قطعه کار، قطر و رده‌ی سیم مناسب را مشخص می‌کند. به نمودارهای راهنمای درج‌شده روی بسته‌بندی مراجعه کنید؛ معمولاً برای هر قطر استاندارد، بازه‌ای از ضخامت‌های قابل‌قبول وجود دارد و لازم نیست ضخامت قطعه را با دقت میلی‌متری بدانید.
با رعایت این اصول، می‌توانید سیمی متناسب با پروژه انتخاب کنید و به اتصال مقاوم‌تری برسید.
